“
Әлли-бәлли, чәчәгем,
Бәллүр мәллә бишегең?
Йоклачы эреп кенә,
Матур төш күреп кенә.
Төшеңдә дә яныңда
Булыр әти-әниең,
Иң-иң тәти курчагың,
Иң-иң тәмле мәмиең.
Иртән сине ал кояш
Назлый-назлый уятыр.
Сөя-сөя, һәммәсе
Иң-иң иркә сүз әйтер.
Мин дә назлап сөярмен,
Шатлыгым син, диярмен.
Бәхетле бул, дәү үс, дип,
Изге теләк теләрмен
Әхмәт Ерикәй